Schilderijen? Het meest beroemde schilderij van het Louvre – de Mona Lisa van Leonardo da Vinci!

Schilderijen om niet te vergeten

Bekijk het meest beroemde schilderij van alle schilderijen in het Louvre – de Mona Lisa van Leonardo da Vinci.

Het Louvre

’s Werelds meest historische en grootste museum. Aan de oevers van de Seine in het bruisende hart van Parijs. 7000 Jaar kunstgeschiedenis met maar liefst acht collecties.

Ongeveer 2.500 schilderijen. Het enorm grote schilderij van De Kroning van Napoleon en de raadselachtige Mona Lisa van Leonardo da Vinci. Schilderijen van Rembrandt, Rubbens en Rafaël. 35.000 werken uit de oudheid.

9 Miljoen mensen passeren er elk jaar de kassa.

Mona Lisa

La Gioconda wordt het schilderij in de meeste Romaanse talen genoemd, de echtgenote van Il Gioconda ofwel Francesco di Bartolomeo di Zanobi del Gioconda, een zijdehandelaar uit Florence, Italië.

Mona Lisa is het portret van een jonge vrouw zittend op een loggia met op de achtergrond een berglandschap. Haar gezicht, naar het beeldvlak gekeerd, kijkt de waarnemer aan. Haar donkere kleding met daarover een doorzichtige zwarte sluier een symbool van deugdzaamheid.

De handen gekruist en haar armen op de leuning van een armstoel. Vroegere restauraties hebben de wenkbrauwen gewist. Een kopie die toentertijd is gemaakt bevindt zich in het Prado te Madrid; deze kopie heeft wel wenkbrauwen. Ook is er duidelijk een breuklijn waar te nemen in de horizonlijn van de achtergrond.

Toegepaste Techniek

Voor de Mona Lisa gebruikte Leonardo da Vinci de sfumatotechniek. De omtrekken in het gezicht worden dan niet afgelijnd maar zijn wazig en onscherp door het aanbrengen van verschillende dunne lagen over elkaar heen, bijvoorbeeld bij de mondhoeken en ogen.

Men denkt dat Leonardo da Vinci het landschap op de achtergrond niet realistisch heeft geschilderd maar dat hij dit geïdealiseerd heeft. Het bevat klassieke elementen zoals rivieren, bergen en een brug. Dit werd vaak toegepast in schilderijen in die periode.

De Mona Lisa van het Prado

Een kopie die geschilderd is in dezelfde periode als het origineel tussen 1503 en 1507, vermoedelijk door leerlingen onder leiding van Leonardo da Vinci.

Deze is geschilderd op een notenhouten paneel met olieverf en heeft de afmetingen van 76 x 57 cm.

In 2010 is men begonnen met een studie op een vraag van het Louvre naar aanleiding van een tentoonstelling L’ultime chef-d’oeuvre de Leonardo de Vinci, la Sainte Anne.

Er werd van het origineel en de kopie een infrarood onderzoek ingesteld en op basis van dit resultaat heeft men besloten een studie van beide schilderijen te maken en de kopie uiteindelijk te restaureren.

Bij de restauratie stelde men vast dat de kopie geschilderd was op een notenhouten paneel een materiaal dat in die periode in Firenze veel werd gebruikt.

Het paneel heeft niet de gebruikelijke gesso onderlaag maar een oranje laag met daaroverheen loodwit . Dit bleek een typische manier van werken in het atelier van Leonardo da Vinci.

Ook stelde men vast dat de zwarte ondergrond niet origineel was maar later is toegevoegd.

In een volgend onderzoek naar deze ondergrond kwam voor de dag dat er als bindmiddel lijnzaadolie was gebruikt en dit gebruikte men in een veel latere periode, pas na 1750.

Er bleek onder de zwarte laag een Toscaans landschap te zijn geschilderd dat vergelijkbaar is met het origineel al was het niet geheel afgewerkt.

Een ondertekening van eenzelfde strekking werd ontdekt, eenzelfde als men ook terugvindt in het oorspronkelijk werk. De afmetingen zijn nagenoeg hetzelfde 76 x 57 cm voor de kopie.

Al met al toch de moeite waard om als je in de omgeving van Madrid bent een bezoek te brengen aan het Prado museum met zijn prachtige schilderijen.

Wat is jouw ervaring met museumbezoek? Deel het hieronder in het commentaarveld.